Παρασκευή 26 Οκτωβρίου 2012

Ξεκίνημα.


   Μια ανθρωπολογική θεωρία υποστηρίζει πως αυτό που καθόρισε την επιβίωση του είδους μας, πολύ προτού η νόηση επιτύχει την αδιαφιλονίκητη υπεροχή έναντι των υπολοίπων ειδών, δεν ήταν η μυϊκή δύναμη που απαιτούσαν οι δύσκολες εκείνες εποχές της αυγής της ανθρωπότητας, αλλά η ικανότητά μας στο τρέξιμο. Και, ειδικά, στο τρέξιμο των μεγάλων αποστάσεων. Ο προϊστορικός μας πρόγονος επέλεγε το θήραμα και κάποτε, αργά ή γρήγορα, το έφτανε. Δεν είμαι σε θέση να την επιβεβαιώσω. Αυτό που ξέρω είναι κάτι που ο κάθε ερασιτέχνης δρομέας καλά γνωρίζει. Την φυσικότητα του τρεξίματος. Την ευκολία που το κατέστησε δεύτερη φύση μας. Κάθε παιδί που αφήνεται ελεύθερο σε μια αλάνα μπορεί να το αποδείξει.

Οποιοσδήποτε το θελήσει μπορεί, απλά, ν’ αρχίσει να τρέχει. Το τρέξιμο δεν απαιτεί εκμάθηση. Δεν έχει ανάγκη από πολύπλοκα εργαλεία κι εξαρτήματα. Δεν περιορίζεται σε ειδικούς χώρους. Μπορείς να το εξασκήσεις κάθε στιγμή της ημέρας. Μπορείς να τρέχεις, είτε είσαι πλούσιος, είτε φτωχός. Μόνος ή με παρέα. Στην πόλη, στο βουνό, στην εξοχή. Στην καθημερινότητα ή στις διακοπές. Στο πάρκο μιας ξένης πόλης, στο μήκος κάποιου ποταμού, στην έκταση μιας αποβάθρας, στην περίμετρο ενός νησιού, στην άμμο μιας παραλίας. Μέρα ή νύχτα. Με ειδικό εξοπλισμό μπορείς ν’ αγνοήσεις ακόμα και τις καιρικές συνθήκες. Τα πιο περιπετειώδη μου τρεξίματα έχουν γίνει με βροχή, αέρα και χαλάζι. Τα γοητευτικότερα σ’ ανοιχτά τοπία κι απλωμένους ορίζοντες. Τα πιο ενδιαφέροντα στις άγνωστες διαδρομές ενός βουνού. Τα πιο συντροφικά, στις στροφές του εθνικού σταδίου, ανάμεσα σε ομάδες φίλων και σε επί παντός επιστητού συζητήσεις. Τα πιο επιμορφωτικά, στους δρόμους και στους μαραθώνιους μιας ευρωπαϊκής πόλης.

Μπορείς να τρέχεις, όποια κι αν είναι η διάθεσή σου. Να διοχετεύεις την ενέργειά σου, όταν αυτή ξεχειλίζει. Να δίνεις διέξοδο στην ορμή που σου περισσεύει. Και, τι περίεργο, να σου επιστρέφεται, λες κι εκσφενδόνισες σε τοίχο μπαλάκι του τένις. Μπορείς να τρέχεις όταν η διάθεσή σου είναι κακιά και να στοιχηματίζεις πως θα βελτιωθεί. Μπορείς να τρέχεις με βάρος ψυχής, για να διαπιστώσεις πως ελάφρυνε. Μπορείς να τρέχεις με το φορτίο των προβλημάτων σου, για ν’ ανακαλύψεις πως τα μισά έμειναν πίσω και τα υπόλοιπα δεν είναι πια τόσο μεγάλα όσο φάνταζαν. Μπορείς να τρέχεις παρατηρώντας το κάθε τι στο διάβα σου. Το λίκνισμα των φύλλων στα δέντρα, τις χρωματικές αλλαγές του ορίζοντα, το καλημέρα της ανατολής, το γαλήνιο των χρωμάτων του δειλινού, το μεγάλωμα της μέρας και τη γοητεία της νύχτας, κάτω απ’ το φως του φεγγαριού ή την αστρική μαρμαρυγή.

Μπορείς να τρέχεις αφηρημένα σ’ ένα έρημο χωματόδρομο. Μπορείς να αναπολείς, ν’ αναλογίζεσαι, να σχεδιάζεις, να βρίσκεις λύσεις. Να θεωρείς και ν’ αναθεωρείς. Να ξεκινάς και να σταματάς, όποτε σου κάνει κέφι. Να λαμβάνεις μέρος σε αγώνες και να μη χάνεις ποτέ. Να βρίσκεσαι στην ίδια κούρσα με πρωταθλητές, σε πόσα αθλήματα μπορείς να το κάνεις αυτό; Να τρέχεις για να βελτιώσεις την υγεία σου ή επειδή σφύζεις από υγεία. Επειδή θέλεις να θυμηθείς ή να ξεχάσεις. Επειδή αναζητάς το νόημα της ζωής ή επειδή το βρήκες. Επειδή είσαι ανήσυχος ή επειδή είσαι γαλήνιος. Επειδή επιζητάς ειρηνικό δρόμο για την ανταγωνιστικότητά σου, ή επειδή αρέσκεσαι στον απλό συναγωνισμό. Επειδή είσαι συντροφικός ή επειδή είσαι μοναχικός. Επειδή σε κούρασαν οι συναναστροφές ή επειδή σου έλειψαν. Επειδή θέλεις ν’ ανακαλύψεις τα όριά σου, ή επειδή θέλεις να διατηρήσεις αυτά που έχεις. Επειδή θέλεις να παραμείνεις νέος ή επειδή θέλεις να επιστρέψεις στην εποχή που ήσουν. Επειδή θέλεις κάτι που να το παίρνεις πολύ στα σοβαρά, αλλά να μοιάζει με παιχνίδι. Επειδή διαθέτεις αυτοπεποίθηση ή επειδή πάσχεις από την έλλειψή της. Επειδή δεν μπορείς να ταξιδέψεις ή επειδή θέλεις να δώσεις επιπλέον νόημα στα ταξίδια σου.

Το τρέξιμο δεν σου υπόσχεται πράγματα που δεν μπορεί να κάνει. Δεν σου τάζει τη μέλλουσα ζωή, δεν εγγυάται καν την παράταση της παρούσης. Είναι αρκετά τίμιο για να ισχυριστεί πως ανατρέπει τον νόμο των πιθανοτήτων. Κι αρκετά διαφανές ώστε να επιτρέπει τον απολογισμό του, σε καθημερινή ή κατά περιόδους βάση. Δεν σου κρύβει πως δεν θα ζήσεις για πάντα, αλλά σε κάνει να αισθάνεσαι πως θα ζήσεις για πάντα. Δεν σε κρατά αιώνια νέο, αλλά σου επιτρέπει να νιώθεις αιώνια νέος. Δεν απομακρύνει το χρόνο, αλλά τον εξομαλύνει. Δεν δίνει χρόνια στη ζωή σου, συνηθίζουν να λένε οι δρομείς, αλλά ζωή στα χρόνια σου. Το τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων είναι μια μορφή διαλογισμού, αλλά ο κάθε ορθολογιστής δρομέας μπορεί να βρει στη χημεία την επιστημονική εξήγηση της λειτουργίας του φαινομένου που νιώθει.

Ίσως, κάποτε, έρθει μια εποχή όπου το είδος μας δεν θα έχει ανάγκη από κανενός είδους σωματική δραστηριότητα. Ίσως το μόνο που τότε θα χρειάζεται να είναι ένας υπερτροφικός εγκέφαλος, που θα κινεί τα πάντα. Ίσως. Εμείς όμως είμαστε παιδιά της δικιάς μας εποχής, η οποία ιστορικά απέχει ελάχιστα από την εποχή που το τρέξιμο ήταν άμεσα συνδεδεμένο με την επιβίωσή μας. Πράγμα που σημαίνει πως ακόμα είναι.

4 σχόλια:

  1. Σχεδόν με έπεισες Βασίλη. Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σε βρήκα πριν σχεδόν δυο χρόνια μέσα από το blog http://keep-life.blogspot.gr/2012/10/blog-post_31.html του φίλου μου Βαγγέλη.Τότε δεν καταλάβαινα πολλά από αυτά που έγραφες μα με συνέπαιρνε ο τρόπος γραφής σου! Συνέχισα να σε διαβάζω και είχα σκεφτεί πως αν ποτέ νιώσω στο πετσί μου έστω και λίγα από αυτά που γράφεις τότε θα σου γράψω ένα ευχαριστώ.Αυτό το άρθρο σου..."το ξεκίνημα" ήταν το πρώτο σου που διάβασα. Και ήταν το δικό μου ξεκίνημα σε ένα άγνωστο μαγικό κόσμο...Σήμερα έχοντας ολοκληρώσει τον πρόσφατο Νυχτερινό Ημιμαραθώνιο σου γράφω για να σου στείλω τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς και τις ευχαριστίες μου.Γράφεις υπέροχα και είμαι περήφανη που μπορώ πια να νιώθω έστω και λίγα από αυτά που τόσο καταπληκτικά περιγράφεις...τον αέρα στο πρόσωπο, τη βροχή στα μαλλιά, το κάψιμο στα πνευμόνια και την αίσθηση της δύναμης...και κάθε φορά που τρέχω, τρέχω με τις εικόνες σου.
    Τα χιλιόμετρα που μας χωρίζουν είναι πολλά μιας κι εγώ είμαι μπροστά σου μια ταπεινή χελώνα μα για εμένα...είσαι πρότυπο! Να είσαι καλά Βασίλη.Καλούς αγώνες....
    http://kapaworld.blogspot.gr/2014/10/blog-post_21.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή