tag:blogger.com,1999:blog-6781922870609047141.post4806877848715542890..comments2021-04-29T10:35:48.427+03:00Comments on Ατέλειωτη Διαδρομή: Αλλάζοντας θέσεις.Βασίλης Κυριλλίδηςhttp://www.blogger.com/profile/01658691225492580849noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-6781922870609047141.post-12836309487650039112016-09-03T20:00:24.777+03:002016-09-03T20:00:24.777+03:00..........Οι επιλογές μου και η ερμηνεία τους, καθ.............Οι επιλογές μου και η ερμηνεία τους, καθορίζουν το προσωπικό μου κέρδος και την αίσθηση ευρωστίας και ισορροπίας ή μη (αρρώστιας, ανισσοροπίας), τη δυνατότητά μου να είμαι φιλόσοφος ή φιλόλογος, ειλικρινής ή φιλόλογος, ευτυχισμένος ή φιλόλογος, σαστισμένος (άντε και στιγμιαία τρομαγμένος) ή αεί φοβισμένος, ο εαυτός μου ή ο εαυτούλης μου, να ζω ή να διαβιώνω.<br /> Εδώ ίσως, είναι το σημείο που χάνω το δάσος για το δέντρο, χάνω τη συνολικότητα της λέξης κέρδος, συρρικνώνοντάς τη και ταυτίζοντάς τη με την ύλη (χρήμα), κόβω τα πόδια και το κεφάλι μου, για να κουτσοβολευτώ στο σκάφος ενός πυροτεχνήματος και αστραφτοφαντάζω και ουρλιάζω ακυβέρνητος στον αέρα, για να σκεπάσω τον πόνο και τον ίλιγγο από ποιον και για ποιον; <br /> Μόνο σε προ αντανακλαστικό επίπεδο μπορώ να αντιληφθώ μια τόσο χαραμισμένη αίσθηση των αισθήσεών μου.<br /> Η γάτα μου (μου;) στο σπίτι μου στο χωριό (Δεν είμαι φιλόζωος [ή ό,τιδήποτε τέτοιο γενικόλογο]. Απλά αγαπάω τη γάτα μου και έχω καλή διάθεση για όλα τα ζώα που κατ’ αρχήν δε με γαβγίζουν ή δε με γρατζουνάνε. Μπορεί με την επαφή, να συμπαθήσω και τα υπόλοιπα.), δείχνει, τουλάχιστο γουργουρίζοντας, πως ξέρει να νοιώθει ευχαρίστηση.<br /> Μόνο σε μετα νοησιακό – παρα νοησιακό επίπεδο μπορώ να αντιληφθώ ένα τόσο ξεχαρβαλωμένο άβουλο σύρσιμό μου, πίσω απ’ το θάμπωμα της κάθε διανοητικής κωλοφωτιάς, που ξαναμμένη βολοδέρνει στο δικό της σκοτάδι. <br /><br /> Η λέξη ποιότητα, για μένα, εκφράζει μια υποκειμενική-γενική εκτίμηση, σχετικά με ένα πλήθος στοιχείων, που δυσκολεύομαι να τα διακρίνω, να τα καταγράψω, να τα συνδυάσω κλπ. <br /> Η λέξη καταλληλότητα, επειδή αποστασιοποιείται κάπως απ΄ την αίσθηση της προσωπικής εκτίμησης και αμβλύνει τις θυμικές – αντανακλαστικές αντιδράσεις, ίσως θα φαινόταν πιο δόκιμη εκφραστικά στην προσωπική μας συζήτηση.<br /> Η λέξη ποιότητα όμως, επεκτείνεται και στην αίσθηση που μπορεί να αποκομίσει ο καθένας μας, απ΄ τις επιλογές που έκανε ή δεν έκανε για τον εαυτό του (εστιάζοντας και στον τρόπο).<br /> Απ’ τον εαυτό του κανένας δεν κρύβεται.<br /> Κάθε αμαρτία (αμαρτάνω = κάνω λάθος), κρεμιέται στο στήθος άμεσα, σαν παράσημο και λάμπει απ’ την ασυνείδητη συμπεριφορά μας (απ’ τη σωματική, ως την εκφραστική και κατ’ επέκταση, ως τη στάση ζωής μας) είτε φοράμε είτε δε φοράμε κουστούμι. <br /> <br /> Τέλος,- αν κατάλαβα καλά την απορία που σου μένει,- να επισημάνω πως το χρηματικό κόστος του αγώνα, για την υποστήριξη περίπου 150-200 αθλητών (βγάλε το οικονομικό κόστος των χόμπυ μας, που έτσι κι αλλιώς είναι στο πρόγραμμα), δεν ξεπερνά επί πέντε (για τον καθένα μας) τις τρεις με τέσσερις εξόδους για φαγητό τεσσάρων ατόμων όλη τη χρονιά.<br /> Η χορηγία ή οποιαδήποτε άλλη ενίσχυση αυτής της μορφής και να μην υπάρξει, δε μας δυσχεραίνει διοργανωτικά. <br /> Προφανώς η συν αντίληψη (το λένε εθελοντισμό κάποιοι) για το κέρδος απ’ τον <br /> αγώνα, είναι επιθυμητή σε επίπεδο στελέχωσης των σταθμών, ειδικά στην <br /> προσθήκη της καθαρά ορειβατικής του έκφρασης. <br /> Αυτό είναι το μοναδικό σημείο που μας απασχολεί και ως προς αυτό, δε μας <br /> «παίρνει», σκεπτόμενοι κουτοπόνηρα, να κάνουμε κουτσουκέλες.<br />foinikshttps://www.blogger.com/profile/04598656906694658670noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6781922870609047141.post-2835971669788166442016-09-03T19:59:00.038+03:002016-09-03T19:59:00.038+03:00 Βασίλη, αρχικά να εκφράσουμε τις ευχαριστίε... Βασίλη, αρχικά να εκφράσουμε τις ευχαριστίες μας για την αναφορά σου στον αγώνα.<br /> Επίσης, να διευκρινίσω πως ο αγώνας ξεκίνησε ταυτόχρονα από πέντε ανθρώπους, ενώ αυτή τη στιγμή εμπλέκονται πολύ περισσότεροι.<br /> Επισημαίνω το παραπάνω, για να αποκλείσω κάθε περίπτωση συνειρμικής ταύτισης του αγώνα με το όνομά μου (επειδή αναφέρεται επανειλημμένα στο κείμενο).<br /> Εννοείται πως ούτε κι εσύ αναφέρεις κάτι τέτοιο. <br /> Πριν κάνω κάποια σχόλια, θα ήθελα να σε παραπέμψω (αναγκαστικά ετεροχρονισμένα), στην εκφραστική ευφράδεια του κειμένου (και φυσικά και των υπολοίπων), ελπίζοντας πως απαντώ εναργέστερα, στο τι θεωρώ γονοτυπικά προσόντα (πέρα από παιδαγωγικοφιλολογικά ζυγιάσματα).<br /> Η επιλογή της λέξης «ποιότητα», αντί ίσως «καταλληλότητα», στην προσωπική μας επικοινωνία, σημαίνει πως το θέμα έχει μια μικρή, αλλά σημαντική κατά την άποψή μου προέκταση (που δεν περιορίζεται στο παράδειγμα). Θα την επισημάνω παρακάτω.<br /><br /><br /> Ως προς το κείμενο:<br /> Η «θεωρία» περί «Παραδείσου», προφανώς, είναι πρώτιστα ζήτημα προσωπικής αντίληψης και δεν περιορίζεται σε εποχές ή τεχνολογίες.<br /> Η σύνδεσή της με την τεχνολογική πρόοδο του σήμερα (ειρήνη, όχι πείνα, χρόνος για σκέψη κλπ), ας εκληφθεί περισσότερο σαν επίκαιρη- χρηστική προβολή της ή παρότρυνση για υλοποίηση στον παρόντα χώρο και χρόνο. <br /><br /> Όσον αφορά την αλληλουχία που μπορώ να εντοπίσω στη σκέψη μου, για να <br /> καταλήξω εκεί, σε πολύ γενικές γραμμές είναι η εξής:<br /> Δεν μπορώ να αντιληφθώ τίποτα πιο σημαντικό για μένα, από εμένα.<br /> Εκείνο που διαρκώς επιδιώκω, είναι η ευημερία αυτού που αντιλαμβάνομαι συνειδητά και ασυνείδητα σαν ο εαυτός μου. <br /> Δεν μπορώ τον εαυτό μου να τον περιορίσω στο σώμα μου, γιατί αναπνέω, πεινάω, διψάω….συναναστρέφομαι.<br /> Από ανάγκη λοιπόν και μόνο, επεκτείνομαι πέρα απ’ το σώμα μου, σε ό,τι θεωρώ κάθε φορά ως απαραίτητο για να περνάω καλύτερα.<br /> Αυτή η αντίληψη και η δυνατότητα και η ακτίνα αρμονικής επέκτασής της, χαρακτηρίζει, αυτό που εγώ αντιλαμβάνομαι σαν ανθρώπινη δύναμη. <br /> Παρατηρώ, πως όταν επεκτείνομαι μόνο αυθόρμητα-αντανακλαστικά (όπως τα περισσότερα ζώα), επεκτείνομαι σπασμωδικά, με αστάθεια και με διαρκή και απρόβλεπτη ένταση. <br /> Όταν πάλι επεκτείνομαι μόνο οργανωμένα – τυποποιημένα, χάνω την αίσθηση του εαυτού μου.<br /> Βρίσκω λοιπόν πολλούς ενδιάμεσους τρόπους και τεχνικές για να να εκφραστώ.<br /> Μία απ’ αυτές, είναι ο επαναπροσδιορισμός, η κατάργηση, η κατασκευή και η δοκιμασία (ως προς τον τρόπο σκέψης μου), πάρα πολλών λέξεων και ιδιαίτερα εννοιών.<br /> Για παράδειγμα (κοιτάζοντας το κείμενο), ο προσωπικός μου τρόπος ερμηνείας της λέξης οικολογία (άσχετα απ’ το λόγο και τον τρόπο εισαγωγής και καθιέρωσης; της στο λεξιλόγιο), δεν εξαντλείται σε οικο-λέξεις ή οικο-σκέψεις (Λόγος;), αλλά επεκτείνεται στις πρακτικές μου ενέργειες, απεικονίζοντας πεντακάθαρα και επηρεάζοντας την αίσθηση της αυτοεκτίμησής μου.<br /> Άλλο να μαζεύω σκουπιδόχαρτα από κάτω (συγχωροχάρτια τα λέω), κάνοντας και σέλφι, με φόντο τον καπνό μιας υψικάμινου, κάπου εκεί πίσω και μακριά, που με ενοχλεί να νοιώθω πως την έχω πάρει πρέφα… και άλλο να μην αποδέχομαι (σταθερά) μια θέση εργασίας, προσφορά σε συντροφικό αλληλοτραμπάρισμα, που δε μου ανήκει (χωράει συζήτηση, αλλά εδώ ας το αποδεχθούμε σαν παράδειγμα αίσθησης)............<br />foinikshttps://www.blogger.com/profile/04598656906694658670noreply@blogger.com